Welsh Journals

8EF NEWYD31ADUR PYTHEFHOSOL l'W GYHOEDDI BOB YN AIL DDYDD GWENER. " A'r Gwyliwe oedd yn sefyll ar y Tŵr." " A'r Gwyliwr a fynegodd." ;bhíf rj CWMAYON, IONAWR 29, 1869. [Pitis lg. ipf Hîfwir^nAin). Annerchìad y Gwyliwr.............................. 1 Y Pwlpud'Cyminreig............................... 1 Perthynas Meistr a Gweithiwr....................... 4 Cynnydd Bedyddwyr yn y Gogledd........... 6 B.wrdd y Beirdd, Barddoniaeth ..................... 7 Ein gohebwyr, &c........................................ 8 Ymneîllduwyr Cymmru a'r Etholiad diweddaf... 9 '«The Rack" ............................................. 9 Çyffredinol, &c........................................... 11 • ANERCHIAD Y "GWYLIWR" AT EI DDARLLENWYR. MáE j Gwyliwr yn càol ei fwriadu yn neillduol at wasanaeth Bedydd'w>r y Bywysogaeth. íBydd iddo gynnwys Traethodau ar wahanol bynciau mwyaf dyddorol a phwysicaf y dydd; Mudiadau crefydd yn Dramor a chartrefol:— Hanesion cyrddau, megys, "cyrddau mawrioh,'' agoriad capeli, sefydliadau a symudiadau gweinidogion; yr Ysgolion Sabbothol; Y Pwl- pud Cymmreig; gwleidiadaeth yn ei chyssyllt- iad pwýsig presenol à chreíydd:—Barddon- iaeth, Marẁgofion, &c, &c. Ymdrechir ei wneyd yn newyddiadur, yn mhobystyro'r gair. Mae y mwyrif o lawer o berchcnogion y Guyl- iedydd (a phob un o honynt a gymmerent y radd leiaf o interest ynddo yn y blynyddoedd diweddaf) wedi barnu yn ddoeth, ac wedi cyd- uno i adael y cyhoeddiad hwnw beibio yn hollol, i'r dybeu 0 roddi lle i'r un presenol, sef y Gwyliwr. _lc mae yr oll o ohebwyr diweddar y' Guyliedydd, yn nghyd ag amryw lenorion eraill â Uaw yn nygiad allan y Gwtliwb yn cael eu çymhéll yn y mudiad hwn gan geisiadau uchel, llnosog a pharhaus, o'r Gcgledd ac o'r Dehetfdir. 'Bÿdd y Gwtliwb yn gyhoeddiad rhydd,—nid ^ni-óchrog, ond yn cynnwys barn y wlad ar waMiuiöl bynciau a mudiadau fel yr edrychir ^çnyit o ẅahanol gyfeiriadau. Nid oes eisiau $t da, yr uniawo a'r g^onest ofni cael ei chwilio a'i brofi. Ni all gwirionedd golli dim, eithr ennill, wrth gael ei drafod,—ei fesur a'i bwyso. Nid personau eithr egwyddorion fydd testynau ei ymdrafodaeth. Ni cha neb yn lleclucriis, dan gysgod ffugenwau, ymosod ar weinidogiou ao eglwysi; ond yn hytrach bydd yn amddiffynfa i'n gweinidogioo da a'n heglwysi yn eu hym- drechion at burdeb a daioni; ac yn eu dysgybl- aeth, &c, fel eglwysi annibynol. Rhodda bob cynnorthwy yn ei feddiant i'n llenorion ieuanc, a deiliaid ein Hysgolion Sab- bothol. Ymdrechir ei wneyd yn bobpeth fel ag i deilyngu cefnogaeth a chymmeradwyaeth ei ddarllenwyr yn gyffredinol. Erfynir am gynnorthwy ein gweinidogion, diaconiaid, a $eiliaid ein Hysgolion Sabbothol, yn neillduol ì'w gefnogi, ei ddosparthu a'i dderbyn Dechreu yr ydym yn awr; hyderwn y cymmer gwelliannau le fel yr eir yn mlaen; gan gofio, "Nad da lle y gellir gwell." Y GOLTGYDDIOÌT. Y FWLPÜD CYMMREIG. T DIẄEDDAB BABCH. J. P. »AVIES, TREDEGAE. Ar ddymuniad brodyr teilwng yn y weinidogaeth, yr ydym yn myned tllan o'n dull cyffredin yn y "Pwlpud" y tro hwn, gan fod y gwrthddrych wedi marw er ys mwy na 36 o rlynrddoedd- (md, o herwydd fod y Parch. J. P. D. beb fod yn bersonol adnabjddus i'r rhan luosocaf o'n darllenwyr, ac yn wir, i'r rhan fwyaf o'n gweinidog- ion, yr ydym yn beiddio anturio i ddyweyd ychydig o eiriau am dano. Meddtliwn y cyfaddefir yn gyffredin mai gwaith anhawdd ydyw rhoddi darluniad cymmedrol o gywir o'n gweinidogion ag- ydynt yn fyw ac yn cydoesi ât$ii, yn eu pwlpudiau. Oà felly, rhaid cyfaddef ei fod yn waith llawer mwy anbf|wdd i roi darluniad gweddol naturiol o un j$g sydd wedi marw er ys yn agos i ddeugaiu mlynedd yn ol. Eto nid yr amser yn unig sydd yn peru yr anhawsder, gan fod genyf' "gofiant o'i fywyd" ger ein bron, a hwnw wedi cael ei