Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

110 PltYDYDDIAETíî. iddynt, bu y prophwydi yn eu plith, yn bore- godi i'w dysgu—yn chwynu, yn ysgythru (prunej yn " bwrw tail," ac yn dyfrâu. " Gwinllan Arglwydd y lluoedd yw tŷ Israel, a gwyr Iudah yw ei blanigyn hyfryd ef. Y mae efe yn mynegu ei eiriau i Iacob, ei ddeddf- au a'i farnedigaethau i Israel: Ni wnaeth efe felly âg un genedl." Gan i'r Arglwydd "es- geuluso " y cenedloedd, cymhwys y cyffelybir hwy i olew-wydden wyllt. Yr oeddynt heb Grist, nac addewid am dano yn uniongyrchoì; oblegyd yr oeddynt wedi eu dyeithro oddwrth wladwriaeth Israel, ac yn estroniaid oddwrth amodau yr addewid, heb obaith, ac heb Dduw yn y byd. Y ffrwy th a ddygcnt oedd gyfatebol, nid amgen " pob aflendid yn un chwant." Er yr achwynir ar y genedl am ei drygioni; eto gelwir hi "y wir olew-wydden," ameiboJ hi tan oruchwyliaeth meithriniad, a hefyd o herwydd mai eiddo iddi hi oedd " y mabwys- iad, a'r gogoniant, a'r cyfamodau, dodiad y ddeddf a'r gwasanaeth, a'r addewidion. Eiddo y rhai yw y tadau, ac o'r rhai yr hanodd Crist yu ol y cnawd, &c." Dywcd ein Harglwydd hefyd " canys iechawdwriaelh y sydd o'r Iudd- ewon." Yn yr yslyriaethau hyn, y mae grym rhesymiad yr apostol yn eglur. Os dygwyd rhai o'r cenedloedd, y rhai oedd heb obaith, ỳn ddyeithriaid ac yn estroniaid, trwy ffydd i fwynâd o obaith Israel yr hyn a ystyrir yn " impio yn erbyn naturiaêth" gan yr apostol, pa faint mwy y bydd i'r rhai hyny a gawsant oracku yr Iehofa, ac a bryderus ddysgwylient y Messia, gael eu dwyn i fwynâd o syìwedd hen obaith eu tadau ? Y cenedloedd, y rhai a fuont oesoedd lawer yn anufydd, ond. yn yr adeg yr anufyddâodd yr Iuddewon, y cawrsant hwy drugaredd. Chwychwi genedloedd yw y rhai yr ymddiriedwyd y trysor iddynt yn awr, " fel y caent hwythau," medd Paul, " drugar- edd yn eich trugaredd chwi." Nis gallwn dybied fod yn rhaid cwympo yr Iuddewon, er dwyn ceuedloedd i mewn,a diolch iddo a ddylem byth bythoedd. Ni raid cau y cenedloedd allan yn nychweliad yr Iuddewon ; canys Duw a'u cauodd hwynt oll mewn anufudd-dod, "fel y trugarâai wrth bawb." "O ddyfnder golud doethineb a gwybodaeth Duw! " W. Jones. RHAGORIAETH GOLEÜNt AR DTWYLLWCH. Tra mae prydrerthion natur'n ddigysur i mi gyd, 0 w aith ymdaenu o'r fantell, oer dywell ar y byd: A minhau'n prudd ymaros dàn lèni'r uos yn awr llhof fawl-gân i'r goleuni, sy'n lloni plant y Uawr. •Does genyf un difyrweh mewn t'wllwch ond y tân, I'm lloni nid yw'r ceiliog yn cynyg eilio cân; Dystawodd yntau'r fronfraith, a'r fwyalch aeth yn fttd, A pheraidd ganiedyddion y goedfron fawr i gyd. Nis gwelaf ar y maesydd 'r Amaethydd, pa le mae î Ni chlywaf lais yi arddwr, 'does cynhwr" mewn un cae: Nid ydyw'r wyn chwaregar yn rbedfan ar y rhos— Gorweddynt oll yn bruddaidd gan dywell niwlaidd nos. Ond pan foreawl mirain dros fryniau'r dwyrain doi, 1 rann i'n dirionwch a pheri i d'w'llwch ffoi; Holl natur ymddadebra, dylona daiar lawr, Eu blodau wyneb-ledant 'magorant pan ddêl gwawr. Cyferchir di'n anwylaidd gan beraidd gôr y berth, Cydgordiant ea heirdd dônau nes adsain creigiau certh: A'rẃyn gan lawenychu'n chwyru gamu'n mlaen ac ol; Am gilio'r nos chwareant, llonddawnsiant ar y ddôl. T diwyd gaf yn cyrchu dan wenu at ei waith— Cychwynai yntau'r teithydd, 'nol gwawrio'r dydd, i'w daíth •Dychwelaf yn ddyogel heb tfael,' e' dd'wed mewn ffydd, •Ercwrdd a ffyrdd anbygyrch ar daith yn llewyrch dydcU Caf finhau wel'd afrifed, a'm Uygaid heb nn llen, Brydferthion tra godidog 'nol elirio'r niwlog nen ; Sef adar a chwai 'bedant, chwareblant gant, a gwyr, Tdlanoedd a choed-lwyni, heirdd drefl, Uestri, a llyr. Gan fod y gwawr tymhorol i'm ìror ragorol gu, Beth pan bo feuaid egwan arl&n Iorddonen ddù, Am «naint fn i'm caru, a brawd yn cefnu'n brudd, C«el goleu Haul Cyûawcder pryd byn fath fwyndcr fydd I Pentraeth. laut Cebaiíi. GALARGWTN AR OL CTFAILL O'R E.NW EDWARD EVANS, T» EW» A Fü FABW IS DDTSTMWTH TII LLINLLEiriAD. Ow I torwyd lawr y cyfaill cu, Ar rybydd byr o'r byd i'r bedd : Tn sydyn iawn yr angan dû A'i cwympodd ef à'i flniog gledd: Ee'i rboed i huno'n llwch y llawr, Hyd fore'r adgyfodiad mawr. Am Edward hoff oedd gynt mor llon Ei riaint sy mewn galar dwys, A'i briod geir yn brudd ei bron, Waith rhoi ei chymhar dan y gwys; Gan fwyn gyfeillion y mae'n syn Ei fod yn gwywo yn y glyn. Ei wel'd yn rhodio'r ddaiar hon 'Does obaitli eto megis cynt; Trywanodd angau'i dyner fron, Ow I rhoddodd derfyn ar ei hynt; Hae heddyw'n isel iawn ei ben, A gwael ei wedd mewn daiar dèn; T rban anfarwol aeth ar ffo, I oesi i'r tragwyddol fyd; A'i gorff a roed mewn marwol fro, Lle gorwedd yn ei fedd yn fud, Hewn man na ddaw na plioen na chlwy', Nac unrhyw loes i'w flino mwy. Ansicrydyw bywyd dyn, Ei amser, Och I mor fyred ywj Tr iacha'i fron a'r hoy waf un, Fel rhosyn a ddiflana'n wyw: A'r iodes lana' hardda'i gwedd A gyll ei thegwch yn y bedd. T bedd oer anedd—dyma'rían T cludir ni sy'n awr yn fyw; Dewiswn Iesu ini'n rhan, Cyn syTthio'n nwylaw noethíon Duw; Ac ymbar'town ì'r byd a ddaw, Cya cwrdd ag angau brenin braw. Cttaii.i»