Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

Ylt EFENGYLYDD. Cyfrol I. Rhif 2. Chwefror, 1909. 25 "fil y Gwspocb." YRIR yr argyhoeddiad yn ddyfhacîi beunydd i'n calon, niai ua o'n hangenion mwyaf ar hyn o hryd, fel plant Duw, yw gwybodaeth. Credwn ped ysgrifenai Paul atom heddyw y gwnai hyny yn yr un geiriau ag a ddefnyddiodd yn ei lythyr at yr Ephesiaid: " Oherwydd hyn minau hefyd, wedi clywed eich ffydd yn yr Arglwydd Iesu, a'ch cariad tuag at y~ holl saint, nid wyf yn peidio a gweddio drosoch, gan wneuthur cofía am danoch yn fy ngweddiau ; ar i Dduw ein Har- glwydd Iesu Grist, Tad y gogoniant, roddi i chwi ysbryd doethineb a dad- guddiad, trwy ei adnabod Ef: Wedi goleuo llygaid eich meddyliau; fel y gwypoch beth yw gobaith ei alwedigaeth Ef, apheth yw golud gogoniant ei etifedd- iaeth Ef yn y saint, a pheth yw rhagorol fawredd ei nerth Ef tuag atom ni y rhai ỳm yn credu " (i. 15-19). Y mae rhan flaenorol y benod yn eglur ddangos fod "y saint yn Ephesus a'r ffyddloniaid yn 'Nghrist 'lesu" yn meddu profiad a gwÿbodaeth helaeth o'r iach- awdwriaeth can belled ag yr oedd a fyno hi a'u cyflwr personol hwv eu hunain. Ymorfoleddant ddarfod eu " hethol ynddo Ef eyn seiliad y bvd " a'u " rhagluniaet.hu i fabwysiad trwv Ie.su Grist iddo ei Hun." Yr oeddynt er ys tro yn gyfarwydd â blâs y " brynedigaeth trwy ei waed Ef, sef maddeuant pechodau." Yr oeddynt hefyd wedi eu dysgu yn y rhwymedigaeth a'r fl'ordd i fod yn " sanctaidd a difeius ger ei fron Ef mewn cariad." A thrachefn, nid dieithr iddynt oedd y gwirionedd yn nglyn â'r Ysbryd Glân, oblegid yr oeddynt wedi eu " selio trwy Lân Ysbryd yr addewid . . . hyd bryniad y pwrcas." Yr oedd ganddynt felly wybodaeth weddol drylwyr o wirioneddau yr iach- awdwriaeth, mor belled ag y mae yn iachawdwriaeth bersonol. Ond y mae gan yr Arglwydd bwrpas yn yr iachawdwr- iaeth a ddeil berthynas nid yn unig âg enaid yr unigolyn, eithr â'r bydysawd oll. .Dyrohafwyd Crist i Ddeheulaw y Mawredd nid yn unig er mwyn " rhoddi edifeirwch i Israel a maddeuant peehodau," eithr hefyd " trwyddo ef i gymodi pob peth âg Vd ei Hun, . . . pa un bynag ai pethau ar y ddaear ai pethau yn y nefoedd " (Col. i. 20); " fel yn enw Iesu y plygai pob glin, ac y cyffiesai pob tafod fod lesu Grist yn Arglwydd er gogoniant Duw Dad" (Phil. ii. 10, 11). "Canys rhaid iddo deyrnasu hyd oni osodo ei holî elvnion dan ei draed . . . fel y byd'äo Duw oll yn oll " (1 Cor. xv. 25, 28). Y mae yn eglur, felly, fod pwrpas Duw yn Nghrist yn cofleidio yr holl greadigaeth. Nid yn oter y gobeithia y ereadúr sydd wedi ei ddarostwng i oferedd am ryddhad o gaethiwed llyinedigaeth, i ryddid gocroneddus plant Duw • (Rhuf. viii. 19-21). Ac, i'r rhai hyny o'i blant sydd a gafael dỳn a deallus yn ngwirioneddau y bywyd ysbrydol, rhydd Duw y rhagorfraint o gael dadaruddiad o'i gwriadau gogon- eddus Ef gvda golwg ar oruçhwyl- iaethau v dyfodol, yn nghyd á'r defnydd a wna Efe o'r saint yn ngliyflawniad y bwriadau hynv. Y mae adeg i fod yn mvwyd pob Cristion sydd yn symud yn mlaen yn fryddiawn gvda'r Ysbryd Sanct- aidd, pan y eâ hamdden a gorphwysdra oddiwrtho ei hun ae oddiwrth y çofal a'r pryder cynteflg yn nghylch ei fywyd