Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

Y DRYSOÄFA. -Rhif. li.J MAWRTH, 1835. [Llyfr v. NEWYDDION DA, Sef, Pregeth Mr. Walter Cradoc ar Marc xvi. 15. " Ac efe a ddywedodd wrthynt, Ewch i'r holl fyd, a phregethwch yr Efengyl i bob creadur." (Parhad tu Yn drydydd, Os ydy w y peth hyn feîly; sef, fod gweinidogaeth yr Efengyl oll yn * newyddion da' i'r pechaduriaid gwaeth- af, yna yr wy f yn appelio attoch chwi oll, a bydded i bob dyn roddi ei law ar ei fynwes ei hun, ac os ydyw hynyn wirion- «dd (fel yr wyf yn gobeithip ei fod wedi €i amlygu) chwi a gewch oll fod yn farnwyr i chwi eich hunain, pa nior gyfiawn fydd damnedigaeth y pechadur a Wrthudo yr Efengyl. Pe buasai yn yr Efengyl newyddion geirwon a thrist (fel mae pobl yn dueddol o ddychymygu yn- ddynteuhunain)yaani buasaiyn rhyfedd fod un yn ei herlid, a'r llall yn ei hes- geuluso, uc ün arall yn ei throi i dryth- yliwch : Ond pan mae yn dyfod i'r fath fli vvd nad oes ynddi ddim ond cariad, a goleuni, ac iachawdwriaeth, agras; a'r cwbl yn rhad wedi eu gosod i lawr wrth draed pechadur er ei dderbyniad; i'e, efe ^&aiff allu a gras i'w derbyn, efe a gaifí' îachawdwriaeth a llestri'w chario; barna öior gyfiawn fydd dy ddamnedigaeth yny dydd olaf, ddyn neu ddynes, pwy bynnag wyt, yr hwn wyt yn ymosod yn erbyn yr Ëfengyl, ac ni dderbyni iachawdwriaeth. Dyma^ydyw yr achos fod damnedig- aethj yn" dyfod mor fynych yn y Testa- naent Newydd, pan priu mae yn cael ei grybwyll yn yr Hen Destarnent. Hyd a wn i, nid yw damnedigaeth byth yn cael son am dani yn yr Hen Destament, nac uffern, ond fel ei cymmerir am y bedd, &c. Ond pan mae gras, a'r Efengyl, a bywyd yn dyfod, mae damnedigaeth yn dyfod wrth eu sodlau: ' Pa fodd y gell- wch ddiangc rhag damnedigaeth uffern ?' Yna mae yn ^dyfod ' y ppyf nad yw yn dal. 36.) marw, a'r tân nad yw yn diffodd.' Yr achos yw, o herwydd yna mae damned- igaeth yn briodol; sef, pan y mae dyn yn gwrthodderbyniachawdwriaeth. Am hyny medd Crist, 'Ewch a phregethwch yr Efengyl; y neb a gredo a fydd cadwedig, eithr y neb ni chredo a gondemnir;' hyny y w, medd y gwr duwiol hwnw, Dr. Preston, ' Ewch a dywedwch wrth bob dyn drygionus y newydd da hwn, fod Crist wedi dwyn iachawdwriaeth. Ond fe allai na chredant yr hyn a ddy wedwn wrthynt, nid oes dim mwy mewn hir na byr, ond mewn gair dywedwch wrthynty condemnir hwy.' Dyna y rheswm yn Matthew 22, lle cym- herir gweinidogaeth yr El'engyl i wledd ddanteithiol, ac mae un yn ei diystru hi, a'r llall yn ei dirmygu, ac un arallyn ei gwrthod ; a phan ddaeth meistr y wledd, dywedir, ei fod wedi cael un heb wisg priodas, a bod y dyn wedi myned yn fud; yrydoedd yn ddyn, medd Beza, a rhaff am ei wddf; ' Ewch,' medd el'e, 'a rhwymwchef draed a dwylaw, atheflwch i'r tywyllwch eithaf, yno y bydd wylofain a rhingcian dannedd.' Eí'e a aeth yn fud, nid oedd ganddo ddim i'w ddywedyd. Ac yn wir niia gefais fwy « brofiad o hyn yn ddiweddar nag a gefais erioed yn fy mywyd; mi a welaisddyn yr hwn a gyf- rifid ei holl fywyd yn Atheist proffesed- ig, ac yr oeddwn i gyd âg ef yn yr ystafell pan ddarfu i un yn y gymdeithas agor yr Efengyl o'r naill ben i'r llall (megis y darfu i minnau yn ol íy medr gwael i ymdrechu i wneuthur yn bresenol) a'i holl gyfoeth a'i hiachawdwriaeth, mor rhad ydyw, nad oes dim gwrthuui ynddi»