Welsh Journals

&tf>rato t isientsm Rhif. 0,—MAJy 1831.—Pris lc. T&AETHAWB XXX. Hanes Cain ac Abel. Gen. 4. 3, 15. FY anwyl Blentyn,------Gwelsom effeithian gofidus pechod, yn yr ofnau a lanwasant fynwesau Adda ac Efa, pan aethant i ymguddio i blith prenauyr ardd; a'i ganlyniad, yn ngwaith y Bod áauctaidd yn gyru y dyn allan o Barad- wys. Ond nid oeddynt y pethau hyny ond fel defnynau bychain o'r rFrwd Hfeiriol o drallodion oedd yn caniyn.------ I. Sylwn ar Cain ac Abel yn myned i addoli; yr nn fath a phe gwelit ddau ddyn yn myned efo eu gilydd i'r tŷ cyfarfod. Meddyliaf fod Adda ac Efa yn llawenhan wrth weled eu dan fab yn myned at achos Duw: eithr gwelsant yn fuan, <?r eu gofid, mai rhith o greíýdd oedd gan un o honynt. 1. Gwel hwy yn cyd deithio i gyd addoli; t naill fel y llall yn yr addoliad cyhoeddns: gallasai dyn dieithr (pe buasai nn i'w gael) feddwl fod Cain mor dduwiol ag Abel.—Darllen Luc 1». 10, 14. ..«Mae Hawer yn y dyddiau presenoi yn debyg iawn-iddynt. 2. Gwel y ddau yn dyfod a'u haberthau. "A bu, gwedi talm o ddyddian, i Cain ddwyu » tfrwyth y ddaear yn ofrrwm i'r Arglwydd." " Ac Abel, yntati, a ddug o flaenffrwyth ỳ defaid, ac