Welsh Journals

Y GWIR FEDYDDIWR Cyf. I.] AWST, 1842. [Rhif. 8. Y JUBILL Er gwaethaf ei wrig dramor, nid oes unrhyw Gymro nad yw yn deall ystyr y gair ìnelus sydd wrth hen y brawddegau hyn. Y mae yr olwg arno yn peri gorionder i boh meddwl a ŵyr werth rhyddid. O bob rhyddid, rhyddid yr enaid yw y penaf, oblegid o bobcaethiwed eiddo Satan a phechod yw y caletaf a'r poenusaf; a pha ryddid a gyferbynir à rhyddid Duw a'r nef wen! " Os y Mab a'cl) rhyddhachwi, iihyddion a fyddwch YN WIR." Y mae Jubili Cenhadiaeth y Bedydd- wyr wedi ei dàl; a thra y mae sŵn peraidd udgyrn y Jubili yn y gwastadedd draw ar ditoedd Saxonia yn cliwareu yn eu clustiau, esgusoder ni am gyffesu fod ein henaid yn cael ei gyuhyrfu ynom, a'n bod am gyíran yn y gàn, ac yn selog am drosi y swyn i fynwes pob Ciistion o Gaerdydd i Gaergybi. Oh! pwy nâ seitiia gán o fawl wrth feddwl am y myrdd o eneidiau negroaidd sydd heddyw yn seiuio cân fuddygoliaethus y Jubili dia- gwyddol ar diroedd Canaan dé»; hull lytfetheiriau a chadwyui Uygredd byth wedi eu bwrw ymaith ; yr lien ormeswr wedi ei gau yn dragyfyth tu allan i byrth y wlad, a'r preswylwyr yn medru canu, " Cawn orphwys fyth yn mynwes faith Y Ganaan berfíaith nefol, Dddiwrth ein holl ofuliau 'uawr, A'u llafur mawr daearoi. Nid oes na draig na bwystfil drwg, Na thrais na gwg orthrymwyr, O fewn y lâu nefoiaidd wlad, Na llid ua brad erlidwyr." Rhyfedd tnor beraidd yw eu càn, mor dỳniou y mae tanau eu telynau nefol; y niae angelion yn syuu, a seraphiaid yn cael eu swyno ; a hraidd n.a thybiem fod tywysog eu hiechawdwiiaeth liwynt yn ymorfoleddu yn yr olygfa. Ond, yn awr, y mae rhyw swu arall yn denu ein clnst. Beth yw hwna? Ob, mor beraidd yw ! Swn tyrfa o feihion y gaethglud yndyfod i fynu o dir macnludiad haul jdyw. Clywch, y mae y negroaid duon eu crwyu yn medru dweyd yn hŷ, trwy rym efengyl gras, " Yr awr hon me'ẃion i Dtluw Cyf. I. ydymJ" A chan fod y íflangell wedi ei rhoddi i orphwys, a'r heiyrn wedi syrthio oddiar war y migwrn, a'r tafod wedi ei ryddhau.dynia sain eu cân,— " Fe ddrylliodd rwymau pechod cas üan symud farwol fraw, A rho'dd faddeuant i ryddhau, Rhag poenau'r byd a ddaw. Mae'r plant yn rhyddion, daeth y dydd, Y feltdith fTo'dd yn mhell; Dan ganu awn, mae'r ffordd yn rhydd, l'r etifeddiaeth well." Nid oes amdden genym yn awr, yn swn peraidd yr udgyrn aur, i siarad dim á'r gwrthddadleuwr, y disel, na'r diífrwyth yu y llwythau; y mae bloedd nerthol tyw- ysog rhyddid, sef >lr. Kuibb, o gyfarfod Jubiliaidd Ketteriug, yu uchel seinio yu eu clustiau, a rhaid peidio gwingo tra byddom yn benthycia i roddi bioedd, nes codi pob gweinidog, pob diacon, pob aelod, pob Bedyddiwr mewn barn neti broffes, pob cyfaill i ledaeniad enw Iesu trugarog, i ganu càn y Jubiü, i gyfranu i drysoifa y Jubili, i gasglu at cídybenion y Jubili, i weddio am fendith ac ymdrechion y Jnbili, i ddweyd ac i wnetid tra parhao dydd y Jubili. Ilnibb yn Ketteriug a ddywedodd,— " Bydd yu dia Uawen genyf osmedrwu godi y swin sydd eisoes wedi ei chyfranu trwy haelioni ein cyfeillion i ddeg mil o bunuoedd. O na byddai yr arian genyf i'w rhoddi, ui chymerwn y drafferth o gardota. Ni otìdiais o herwydd diffyg arian eriued, ond y pryd yr oedd yn attal fy nymuniad i gyfranu at achos Crist. Ond yr wyf yn hyderu fod yuta rai a roddani eu eyfoeth at y gwrthrych penaf a ddichon ddenu syiw y galon Gristuogol. Pa fodd bynüg, uis gwnaf eich boddloni wrth son am aiian yn nnig, er y tnae genyf y fath hyder yn llwyddiaut yr anturiaeth bresennol, fel yr wyf yn credtt nad oes angen dweyd ond ychydig ynghylch arian. " Gallaf dystio i chwi mai gydag hyfryd- wch yr wyf yn medru cyssylltu fy hun â Kettering. Yn Kettering y cefais fy ngeni, ond nid yn Ketteriug yr wyfam gael marw. Yn Kettering y cefais yr 2 F