Welsh Journals

BHIF 4. OYF. I.] [RHAG-. 39, 1883 "MEWN PURION HWYL" Entered at Stationers' Hall.] PHIS CEINTOG. [Registered. ÎTARWEL Y FLWYDDYN. "Ffarwel," meddai'r flwyddyn ar derfyn ei ,, thaitli, Mae'm tymhor i fyny— gorphenais fy ^ ngwairh; T^e'm Uaw wedi oeri gan henaint, fy ffrynd, ^c nid oes un fynud i'w cholli— 'rwy'n myn'd. "'ftwy'n gwel'd fy nhad amser yn sefyll o V draW •-,■ èvi f* mhorth tragwyddoldeh, amneidia a 1 law, L<ìdangos mai yno y rhaid imi fyn'd, *farwel, 'does cíim aros,—ffarwel iti ffrynd. 'ftwy'n cofio y Gwanwyn yn do'd a'i law » wen ^isgo prydferthwch o amgylch fy mlien, &í wele'r prydferthwch i gyd wedi myn'd, ü°es dim byd'yn aros— ffarwel iii ffrynd. b^oi'r Haf wedi hyny a'i geinion diri'; 5u'r adar yn tywallt eu moliant i mi; ad, gwyẁodd.y ceinion,— mae'r gân wedi Y ttiyn'd 11 gnul oer marwolaeth,--ffarwel iti ffrynd. H ẁ j,*Qadeg cynhauaf cyfrenais yn hael, ÿt Nuw oedd yn rhod'di, a thithau yn cael, ^c felly cyfrenais y cyfan cyn myn'd, "wy'n niarw'n ddigyfoetb,—ffarwel i(i ffrynd. Y^aethöauaf o'rdivvedd iwelwi fy ruryd,— YfQauaf! hen angau blynyddoedd y byd: *ae chwys oer marwoíaeth 'nawr cyn i mi v fyn'd, 11 rliew ar fy ngruddiau,—ffarwel iti ffrynd. *Ö gedwais dy gyfrif bob dydd a phob b awr, eth bynag a wnaethost, mae'r cyfan ar W lawr '•" , *iarwel nes bo amser yn marw—-rwyn r, myn'd— aWn eto wneyd cyfrif,—ffarwel iti ffrynd. Q^e'st lawer o roddion erioed o'm llaw i, und llaw wag a marwol yn awr a gei di; ae'r awrlais yn tincian ty nghnul— rliaid | j» ?yw myn'd;— *aer bysedd ar ddeuddeg—ffarwel iti ffrynd." * * * * í ltliys: » Paham yr wyt yn gwisgo yr ^etl het sal yna ? " Owain : " Ám fod fy ^Wraig vn"deyd na ddaw gyda rai nes y * eisiaf bitnewydd." DIFYR A DIGRIF. Hhaid i bob cym/rchion dan y penawd hwn fod yn fyr ac i'r pwrpas, ac hyd y byddo bosibl, yn perthynu i Gymru, Cymro, a Chymraey. Mr Rowlands: "Sut mae hi, Jinny, nad ydych chwi byth yn cael gwobr yh yr ysgol ? " Ei mham : " Ac fod eich cyfeilles Annie, Ty Newydd, yn cael cynifer ? " Jinny : " Ah ! mae gan Annie rieni mor fedrus a galluog." Y fath oedd brys meddyg yn ardal ------, y dydd o"r blaen wrth lanw i fyny certijicate of death fel y gosododd ei enw ar y llinell lle yr oedd y geiriau cause of death yn dilyn ei enw, l'el hyn, "------, AI.l). cause of death." * * * * Tybiasant glywed swn lladron yn y tŷ rai nosweithiau yn ol, ac wrth fyned i lawr y grisiau i chwilio, meddai Williams wrth (!Ì wraig, " Mary.ewch chwi'ngynt- af: dyn gwael í'yddai hwnw a saethai ddynes." # * # * " Melldith ar y dydd y darfu i ni briodi," meddai gwr wrth ei wraig. " Na, paid melldithio liwnw, da dithau," ebe y wraig, '■'oblefdd dyna yr unig ddiwrnod deàwydd ddarfu i ni dreulio gyda'n gilydd erioed." " Yn wir," nieddai dyn ieuanc yn Nghaernarfon y noson o'r blaen, " ni eherais ond un person erioed." Yr ateb- iad ffraeth gan gyfaill gerllaw oedd, " A chan nas gall dyn briodi ei hunan. wrth gwrs ni ddaeth dim o hyny. Druan ohonof!" Yr oedd Robin y Saer unwaith yn gweithio olwynion cerbyd i un o'r pen- defigion Oymreig mwyaf adnabyddus, a digwyddai fod mwy o dyllau a chraciau yn un o'r olwynion na'r rhelyw. Tra yr oedd yr hen Robin wrthi yn stwffio pwti i'r tyìlau, daeth y pendefìg heibio a gofynodd beth oedd hwnw, " Pwti, mistar," meddai Robin, " mi aiff yn galetach na'r pren." " Wel, gwna olwyn o bwti i gyd, ynte, Robm," ebe'r hen foneddwr. Dywed llenor Cymreig addaiool, ei fod wedi gweled nifer o adar yn dawnsio o'i gwrnpas, a chynghora ei ddarllenwyr i fynecl a gwneuthur yr un modd. Beth nesaf, wys! # # * # Goddiweddwyd pregethwr yn Ysgot- land, ar ei ffordd i'r capel, gan wlaw trwm. Pan gyrhaeddodd yr addoldy, gofynodd i hen wraig pa beth a wnelai, gan ei fod wedi gwlychu trwyddo. " Ewch i'r pwlpud mor fuan ag y gell- wch. Byddwch yn dcligou syeh yno," ebai'r hen wraiar. "Beth yw oedran eich brawd, onid yw yn rhy ieuanci ddyfod i'r ysgol ? " of- vnid i eneth oedd yn arwain ei brawd bach i'r y*gol ar l'ore Llon. Atebodd yr eneth, " Y m le yn ddigon heh, y m le wedi cael ei chwech ; ac y mae mam \n dyweydy buasai yn saitli ueu wyth oni bai iddo fud mor hir yn glaf." Yr oedd Ff'redie bach yn myn'd o dan yr oruchwyliaeth anymunol o <^;iel cribo ei walit gan ei fam, acyr oedd yn cwyno yn dóst yn erbyn y driniaeth. " Ddylöch chi ddim gwneyd y fath ystwr," ebai y fam, "fyddaf fi dtlíin yn crio ac yn nadu wrth gribo fy ngw-allt." " Ie," ebai Ffredie, "ond tydi'ch gwallt chi cídimyn ifast wrth eich pen." Tra yr oedd y Parch J. Williams, Llecheiddior, ar ei ffordd un Sabboth tua'r Garn i bregethu, daliodd rhyw fachgen ar y fforcld, a gofynodd iddo, " I ba leyr wyt ti yn myned, machgen i ? " " Pr capel," oedd yr ateb. " Pwy sydd yn pregethu heddyw ? " " John Williams, Llecheiddior," ebai'r bachgen. "Sut bregethwr ydi o?" "Symol," meddai y bachgen. " A fyddi di yn gweddîo dros y pregethwyr, fy machgen i ? " " Byddaf, dros ddau." "Pwy ydi'r ddau hyny ? " "T------s W------ms, Rh------n, a John Williams, Llecheiddior," meddai y bach- gen. "I ba bethy byddi di yn gweddîo clros y rhei'ny, mwy na rhywrai eraill, machgen i ?" Byddaf yn gweddio am gymhorth i T------s W------s gael rhyw- beth i dd'eyd, ac am gymhorth i John Williams beidio d'eyd gormod."