Welsh Journals

Y GWRON ODYDDOL " CYFEILLGARWCH, CARIAD, A GWIRIONEDD." BÎAWSTE, 1840. PETHAÜ I'W HYSTYEIEB, YMAE yn un o'r peth^u mwyaf cys- urlawn vn yr Urdd Odyddawl, fod ynddi gýntrhor a chynnorthwy meddyüol i bob un o'i haelodau anaf'us, clofl', neu aí- iach, a dylai p<>b Cvfrinf'a ddwys ystyried addasrwydd a rnedrusrwydd y personau a ddewisant i roddi eu hiechyd a'u bywydau yn eu Haw a than eu gofaí. Osereud ac ynfydrwydd yw i ddyn lach fod yn an- foddlon i dalu ei ran tuaur at y meddyg, o faerwydd nad oes arno ef un angen am ei gynnorthwy y pryd hwnw, pan y raae mor agored i ddimweiniau a ddefydon ag ydyw ei frawd sydd yn gorwedd at ei ííìaf-wely, ac ni wyr nad efe ei hun a fydd nesaf yn giuddfan rhwng dwy erchwyn gwely. Y peth nesaf o bwys mawr i Odydd- iaeth yw y dewisiad manwla ddylid wneyd o'r personau a gymeiir i fod yn aelodau o'r Cyfundeb. Os na fyddir yn ofalus ar y pen hwn i ddewis rhai iach, rhydd oddiwrth bob achosion afiechyd vn eu cyfansoddiad, yn rhodio yn ol rheol moes- oldeb, ac yn ofalus am danynt eu hunam, ó herwydd gofalu am lechyd yw yr un peth a gofalu am fywyd, daw yr achos, yn y diwedd i warth, dirmyg, a distryw. Y mae gan bob un anaddas a gynnygir ryw gyfeillion yn mhob Cyfrinfa, a mvnych y gwna y cyfeillion hyny trwy ny feillgaiwch a thynerwclicalon, fod yn pleidio i dder- byn y cyfryw un, yr hyn ni wnaethent, pe buasai yn estron iddynt; ond dylid cofio «u bod wrth hyny yn lon rheolau Odydd- iaeth," yn gwneyd eu hunain yn anudon- wyr, ac yn rhoddi ergyd marwol ar ogon- iant Odyddiaeth, gan gystal a chynnor- tfawyo i ddystrywio ei buddioldeb, ac am- ddifadu yr aelodau gwiiioneddol o'r hyn y mae ganddynt hawl i'w ddysgwyì, pan y byddont a'u traed ar ddyffryt» tywyll a chymyloÿ angen a gorthrymdeiau. 0 ! Frodyr, byddwn ofdus a gochelgar, gan gofio wrth iíyrìawni pob gweithred ein bod yn gyfnfol atn dani, ac y gelwir ni i roddi cyfrîfam y peth wrth roddi ein goiuch- wylia^-lh ì fynu yn niwedd y fuchedd faon, ac f- ,i|iai yn g\nt. Wedi i un unwaitfa uael ei wneyd yn Odydd, os b»dd efe yn ihodio yn unol a'r rheolau, nt edl ha^lioni yr Undeb byth ei adael nes i briddellau y dyffryn roddi gagendor ihytiüddo et a'i 'frodyr yma ar y ddaear; ni fydii dim ^vv%fagỳpìdeth pa mor hir y paiha ei uyftüdd, nirpha raor anob- eithiol y byddu ei wellhad, nac ychwatth fant a tyddo ei angen yri alw am dano o'r drysorfa, tra byddo ceiniog yn y Gyf- rinfa y mae efe yn sicr o'i chael. Onid yw hyn \u llinell ogoneddus meẃfì Odydd- iaeth ; Nid oes un ìhaid mynegu fod y sefydliaf hwn yn ardderchog a goüon- eddus^gan ein bod yn cynnorthwyo rhai nad aliaut wneyd dim drostynteu hunain. Üyna hyfrydwch a gorí'oiedd Odyddion. Er bod ein meddiannau yn llawer mwy yn bresenol, nasj y bydd byth ei^au am dar> ynt, eto dylem fod yn odielgar, fe eill, heb hyny, pethau gymeryd I!e aca wnant olwg arall ar Iwydd ein sefydliad. Nid oes ditn yn stcr yn mhl tli pethau ansicr. Cofiw» hen ddywedtad o eiddo etn hynafiaid— * Tri pheth sy'u anhav.dá eu hadnabod, Dyn, a Der*en la«, a Diwrnod.' Dylem* holi yn fanwl iawn, fa chwilio i wybod a fydd y rhai a gynnygiant ymuno â ni yn hollol rydd oddiwrth afiechyd gwreiddiol neu dcuiuol yn eu cyfansodd- iad. Y mae rfaai a^ afiechyd yu eu cym- eryd yn wastadol ar ryw brydiau neillduoi yn y flwyddyn ; hawdd fyddai Tr cyf- iyw rai gynnyg eu hunain i ni pan fyddai yr afiechyd heh fod yn gweithredu arnynt er ei fod y pr^ d hwnw yn nythu yn ddì-